Kudüs'e Doğru

 Bir yol halidir nihayetinde sevda.

 Kudüs’ün yolu düşünce bir kalbe

 İnsan, eskisi değildir ki artık.

 Devam edebilsin yapageldiklerine.

 Yolcudur bundan böyle.

 bütün yollar,

 Kudüs’e doğru...

 “Kudüs’e Doğru”, bir yönelişin adı. Yolu Kudüs’e düştükten sonra geri

 dönemeyenlerin bildikleri tek şarkıyı beraber söyleme gayreti. Irak olanı yakın

 etme arzusu. Bize gösterilenin ötesinde başka bir Kudüs var, diyebilme cesareti.

 “Ey Kudüs ! Sen ayağımızda pranga değil. Başımızda taçsın.

  Sen imtihanımız değil. Talihimizsin.

  Yüreğimize yük değil, sevdamızsın.

  Sen Ey Kudüs ! sen canımızdan aziz” hitabıdır, seranatıdır.

  “Kudüs’e Doğru”, bir kareye bakmak bütün resmi görmeye engel değil diyen;

  gerçeği inkar etmeden, yaşanan zulmü görmezden gelmeden, insanı merkeze

  alan, hakikati gözeten, bütüne işaret eden bir “dil” kullanma ihtiyacı.

  Ya Yalnızca “kan ve gözyaşının öznesi” ya “zulmün nesnesi” Kudüs’e, karşı

  çıkma iradesi.

  Ve söylenecek sözlerden öte Hareme hürmet teklifidir.